kąt pokoju

См. также в других словарях:

• kąt — m IV, D. a, Ms. kącie; lm M. y 1. «część płaszczyzny ograniczona przez dwie półproste wychodzące z jednego punktu» ∆ Kąt prosty «kąt, którego ramiona są prostopadłe do siebie, mający 90°» ∆ fiz. Kąt graniczny «kąt padania, przy którym kąt… …   Słownik języka polskiego

• kąt — 1. Chodzić, pot. łazić, tłuc się z kąta w kąt «chodzić bez celu w jakimś pomieszczeniu, zwykle na skutek zdenerwowania, niepokoju lub znudzenia, nie mogąc sobie znaleźć miejsca»: Marudził po domu, łaził z kąta w kąt, w południe dopiero wyszedł na …   Słownik frazeologiczny

• kat — pot. żart. Stać nad kimś jak kat nad dobrą duszą «nie odstępować kogoś, pozostawać przy kimś, chcąc coś uzyskać, wymusić»: Mundek siedzący na krześle pośrodku pokoju oraz tłumacz stojący nad nim, jak kat nad dobrą duszą, patrzyli na mnie ze… …   Słownik frazeologiczny

• polecieć — dk VIIa, poleciećcę, poleciećcisz, poleciećleć, poleciećciał, poleciećcieli 1. «o ptakach, o mechanizmach, o ludziach: odbyć lot za pomocą skrzydeł lub mechanizmu; udać się dokąd drogą powietrzną» Ptaki poleciały do ciepłych krajów. Bocian… …   Słownik języka polskiego

• szurnąć — dk Va, szurnąćnę, szurnąćniesz, szurnąćnij, szurnąćnął, szurnąćnęła, szurnąćnęli szurnąćnąwszy 1. forma dk czas. szurać (p.) 2. pot. «rzucić, posunąć coś szybkim ruchem» Szurnąć krzesło w kąt pokoju. Szurnął książkę na stół …   Słownik języka polskiego

• pokój — m I, D. pokójkoju 1. blm «stosunek między państwami, które nie prowadzą ze sobą wojny; sytuacja, w której państwo, naród itp. nie jest w stanie wojny» Powszechny i trwały pokój. Pokój między narodami. Bojownik, obrońca pokoju. Naruszyć, zakłócić …   Słownik języka polskiego

• przenieść — dk XI, przenieśćniosę, przenieśćniesiesz, przenieśćnieś, przenieśćniósł, przenieśćniosła, przenieśćnieśli, przenieśćniesiony przenosić ndk VIa, przenieśćnoszę, przenieśćnosisz, przenieśćnoś, przenieśćnosił, przenieśćnoszony 1. «zabrać coś z… …   Słownik języka polskiego

• narożnik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. a {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} miejsce, gdzie zbiegają się dwa boki płaskiego przedmiotu, narysowanej figury itp. lub dwie ściany czegoś (kąt między dwiema stykającymi się… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• kącik — m III, D. a, N. kącikkiem; lm M. i zdr. od kąt a) w zn. 2: Kącik pokoju. Kąciki oczu, ust. Siedzieć, stać w kąciku. ◊ Zajrzeć w każdy kącik «w gospodarstwie dopilnować wszystkiego, utrzymywać w porządku» b) w zn. 3: Mieć własny kącik …   Słownik języka polskiego

• naobijać — dk I, naobijaćam, naobijaćasz, naobijaćają, naobijaćaj, naobijaćał, naobijaćany 1. «obić wiele przedmiotów skórą, materiałem, dyktą itp.» Naobijać dużo foteli skórą. 2. «obić, obtłuc, uszkodzić wiele przedmiotów» Naobijać jabłek. Naobijać garnków …   Słownik języka polskiego

• narożnik — m III, D. a, N. narożnikkiem; lm M. i 1. «miejsce zetknięcia się dwóch ścian zewnętrznych; węgieł, róg; pomieszczenie wybudowane w tym miejscu» Narożniki domu. 2. «ozdoba albo okucie służące do umocnienia połączenia krawędzi, rogów czegoś (np.… …   Słownik języka polskiego